Öcalan, Kandil-PKK ve Kürdistan Meselesi

Ahmet Türk ve Ayla Akat’ın İmralı’da PKK (eski) lideri Abdullah Öcalan ile görüşmesi, Erdoğan’ın “zora talip olduklarını” açıklaması siyaset piyasasında iyimserlik havasının esmesine sebep oldu. 

MİT Başkanı Hakan Fidan’ın ardından,  Ahmet Türk ve Ayla Akat’ın İmralı’da PKK (eski) lideri Abdullah Öcalan ile görüşmesi, Erdoğan’ın “zora talip olduklarını” açıklaması siyaset piyasasında iyimserlik havasının esmesine sebep oldu.

Elbette hükümet, PKK ve devlet ile siyaset bürokrasisinde bundan rahatsız olanlar da vardır. Türkiye ve Kürdistan kamuoyunun bilmesi gereken hususların başında; Öcalan, PKK-Kandil ve Kürdistan sorununun aynı şey olmadığıdır. Öcalan ve PKK asıl konu olan “Kürdistan halkının bir millet olmaktan doğan siyasi iktidar talebinin karşılanması hususunda”  kolaylaştırıcı veya zorlaştırıcı rol oynayabilir.

BDP ve PKK’nin etki alanındaki diğer Kürdî-Kürdistanî kurum ve oluşumların Öcalan ve PKK-Kandil’i etkileme şansı azdır ama hep etkilenme durumları istikrarlı bir çizgi izlemiştir. Keşke aksi olsaydı ki, o durumda çözüm daha kolay olurdu.

PKK yelpazesindeki bilumum kişi ve kurumların iradelerini fiili ve resmi (imzalı) bir şekilde Öcalan’a devretmesi hukuki, ahlaki ve siyasi açıdan birçok sorunu beraberinde getirmiştir. Ancak bu durum devletin ve hükümetlerin işlerini kolaylaştırmaktadır.

Bu durumda Öcalan ve PKK-Kandil tabii olarak kendi maslahatını düşünecektir. Geniş anlamda Kürtlerin ve Kürdistan halkının maslahatı ise ufukta gözükmemektedir. PKK-Öcalan’ın bidayetinden beri sergilediği fiiliyat ile Kürdistan ve Türkiye halklarının menfaati çoğunlukla çakışmamıştır. Kör şiddet, Kürdistan siyasetinin askeri ve ideolojik vesayet altına alınması bu olumsuzluklardan sadece bir ikisidir.

Her şeye rağmen şiddet yerine diyalog ve müzakere desteklenmelidir. Ancak Öcalan ve PKK-Kandil ile müzakerenin Yeni-Sivil Anayasa ile beraber düşünülmesi ve Kürdistani siyasi parti ve oluşumların önerdiği dört şartın yerine getirilmesiyle daha anlamlı ve kalıcı olacaktır.

Zikrettiğimiz şartlardan biri Öcalan ve PKK-Kandil ile ilgilidir ki, buna “onurlu bir barış” diyebiliriz. Yanı sıra Kürd dilinin (Kurmanci ve Zazaki) resmi dil olarak kabul edilmesi, anadilde (Kürdçe) eğitim ve kendi kendini yönetme taleplerinin karşılanması elzemdir.

Kürtçenin ikinci resmi dil olması ve anadilde eğitimin yakın dönemde gerçekleşeceği, asıl sorunun “kendi kendini yönetme” talebine ilişkin olacağını sanıyorum. Hükümetin yürürlüğe koyduğu ve Van, Malatya, Diyarbakır, Mardin, Urfa illerinin de aralarında olduğu büyükşehir belediyeleri düzenlemesinin de kısmen bu ihtiyaçtan ve talepten kaynaklandığını düşünüyorum.

Bilmeliyiz ki Kürdistan halkının talebi Yerel Meclis ve Bayrak ile beraber düşünülürse maksat hâsıl olmuş olur ki, bunun da uzun vadede gerçekleşeceğini umuyorum.  Bize ve iyi niyetli siyasetçilere, aktörlere, yazarlara ve bilumum ilgililere düşen vazife barışı, diyalogu ve çözümü, ille de onurlu bir barışı savunmaktır.

Kaynak: haberdiyarbakir.com 05 Ocak 2013